Co-piloot Koen Demeyere: "Na enkele keren al niet te kunnen hebben starten was het deze keer dus toch gelukt om aan de TK van KP 1 te geraken, meer bepaald dus in de GEKO (12 uren) Rally van Wervik. Nummer 48 kregen we toebedeeld en met nog eens een 30-tal Historics met aparte nummering, die nog voor de moderne vertrokken konden we pas als 80ste van de 115 deelnemers de baan op. Maar we kozen ervoor om niet vroeger geplaatst worden in de startvolgorde omdat we toch geen grote ambities hadden, en enkel een beetje anoniem wat testwerk te doen.
KP 1 was al meteen een kleine ramp: pas aan de start de voorruitontdooing in werking gezet en dat was zo bleek ietsje te laat, want er was bijna geen zicht en we reden in de gietende regen zonder nota's (intercom werkte de ganse eerste ronde niet) en gingen ook 2x rond onze as (waarbij de motor stilviel). Resultaat: een zeer teleurstellende 66ste tijd, zeker een halve minuut verloren op een korte KP. Op de tweede KP hadden we weer zicht en kon er wat vertrouwen opgebouwd worden, jammer dat de derde KP geannuleerd werd zodat we één proef minder hadden om verloren tijd terug te winnen en kregen we bovendien een normtijd waardoor we weer een dikke 10 sec. benadeeld werden. Die eerste ronde lieten we dus ongeveer 45 seconden liggen door al deze problemen en stonden niet eens in de top-20.
Op de 1ste twee proeven van de tweede ronde verliep bijna alles voor het eerst vlekkeloos en lieten we onze eerste top-10 tijd noteren. Op de derde die we voor het eerst reden werden enkele waaiers nogal optimistisch ingezet en belandden we even naast de baan en daarbij werd de servo geraakt en viel deze compleet uit. De loodzware klus om nog 9KP's zonder servo te rijden werd nu vol goeie moed aangesneden door Lorenzo. Want dit euvel hebben we namelijk niet meer kunnen herstellen.
Nu we in de top-20 stonden en we merkten dat top-10 tijden rijden mogelijk was trokken we richting de top-15. Halverwege de tweede proef in de derde ronde raakten we echter een borduurtje die eigenlijk ook niet was aangegeven in de nota's en waar dus niet genoeg of geen nadruk op was gelegd. Het rechterachterwiel had een zware dreun gekregen en een van de steunen was zwaar geraakt en 2 km voor de finish brak deze door midden. Lorenzo wou niet meer verder rijden wegens te gevaarlijk maar ik heb er dan op aangedrongen om toch nog voorzichtig naar de finish te sukkelen om daar dan eventueel op te geven. Maar dat hebben we zelfs niet gedaan en we hebben die derde KP op een slakkegangetje ook nog afgewerkt. Natuurlijk 1x 10 en 1x 60 seconden verlies in deze ronde en we vielen weer uit de top-20. Op dat moment stond de opgave dichter dan ooit. Zonder servo en met een krom achterwiel die soms zeer rare bewegingen aan de auto gaf was het onbegonnen werk om verder te rijden. Tot als bij een geschenk uit de hemel ik een unibal-staaf kon aanschaffen bij M-Racetech . Die hadden ze dus gelukkig liggen in hun service-truck. Veel stress om terug aan de start te komen en weg mooie positie dus nu zonder druk en risico nog zoveel mogelijk kilometers maken om misschien toch nog finishen in de top 15, wie weet?
De 4de ronde ging vrij goed, ondanks dat het stuur los begon te zitten (door het harde sleuren zonder servo) en dat de wagen nu niet meer goed afgesteld stond qua spoor en dergelijke, er waren overal vibraties op de wielen... Maar we amuseerden ons rot (en de toeschouwers die 70 wagens bleven staan wachten ook denk ik). Ondertussen stonden we weer 16de en hadden de nu de ambitie (ondanks een vermoeide Lorenzo) om nog enkele plaatsen op te schuiven.
Met een 8ste tijd algemeen begonnen we goed aan de laatste lus en waren we al een zucht sneller dan de wagens voor ons. Met enkele onvoorstelbaar snelle passages door waaiers naar de finish toe, reden we opnieuw de 8ste tijd. Omdat Lorenzo uitgeput begon te geraken en niet meer rap genoeg kon tegen sturen zijn we eventjes naast de baan geraakt in snelle waaiers berg op (daar waar we ook al ons servo-euvel-sortieke hadden gedaan). Klein beetje teleurgesteld maar blij aan de finish te staan was onze verbazing des te groter toen ik op de I-Phone zag dat we op die proef toch nog redelijk snel waren en zo als 13de over het podium konden... Zonder al die problemen (maar iedereen maakt wel eens iets mee) zat er zeker een top-10 in. Proficiat aan de organisatie om de tijden zo snel op het net te krijgen (enkele seconden na de finish stonden deze al online). Ook dikke merci aan M-Racetech die ons uit de nood hebben gehaald. En wat mij betreft (KDM) bedank ik iedereen (vooral ook Koentje die ik bij deze officieel bombardeer als BMS-teammanager :)) die ons geholpen, geloofd, aangemoedigd en gesteund heeft om toch eens aan de start en vooral ook aan finish te komen met deze dikke auto.
Onvoorstelbaar veel doorzettingskracht gezien van 'mijn' piloot, om dit 1440 kilo wegende schip zonder servo op de baan te houden, hoedje af! Dit smaakt echt naar meer en mogelijks als de auto weer op punt kan gekregen worden staan we binnen 14 dagen terug aan de start in de Rally van de Suikerstreek."
